پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

آیا تاکنون از خود پرسیده اید که با وجود این حجم تحریم های پولی- بانکی ، فناوری و تجهیزات ، نفتی-گازی و همانند آنها، چرا صنعت پتروشیمی ایران تحریم موثر نمی شود؟ چرا برخی از افراد فکر می کنند که پتروشیمی بدلیل استفاده روز افزون صنایع غربی و تنوع محصولات تولیدی، تحریم پذیر نبوده و می توان سرمایه گذاری روی آن را در شرایط تحریمی تجویز نمود؟ برخلاف تمامی خوش بینی ها ،باید گفت که اولین عامل کم حساسیتی به تحریم پتروشیمی ها در آلایندگی بالای این صنایع بوده و دولت های غربی ترجیح می دهند که این حجم آلوده سازی منجر به تولید محصول در داخل کشور مبدا صورت پذیرد. دومین عامل را باید در قیمت تمام شده دستیابی به محصولات پتروشیمی برای غرب جستجو کرد. سرمایه گذاری روی صنایع پتروشیمی و انتقال حامل های انرژی و کارگر گران، حداقل ضررهای غرب برای سرمایه گذاری وسیع خودش روی پتروشیمی بوده و ترجیح می دهد با رویکردی استثماری، این مواد را از کشورهای نفت خیر تهیه کند. سومین عامل را باید در ایجاد سوپاپ تنفس برای زنده ماندن حریف جستجو کرد. ایران نابود شده به هیچ وجه به درد غرب نمی خورد و ایران تضعیف شده، ایده ال ترین حالت ممکن برای مواجه و تعامل است. بر این قاعده ، کم حساسیتی به تحریم پتروشیمی ، بی دلیل نبوده و نخواهد بود.